Kiedy zacząć? Nauka w SjudKids przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży w wieku szkoły podstawowej lub starszych. Dla osób, które nigdy przedtem nie uczyły się grać na żadnym instrumencie oraz dla tych, którzy już troszkę poznali instrument.   Kiedy gramy na skrzypcach czy na fortepianie to tak samo kiedy gramy w ping-ponga, tańczymy lub biegamy, wówczas poddani jesteśmy tym samym uwarunkowaniom, niezależnie od tego czy to wiemy czy nie. Technika gry na instrumencie łączy się zawsze z inspiracją, interpretacją, improwizacją, z kreatywnością i muzykalnością. Jednak aby koordynacja  gestów z uwzględnieniem charakterystycznych cech instrumentu stała się jak najbardziej w naturalny sposób zrozumiała dla instrumentalisty, w miarę możliwości dobrze jest zaczynać grać już w dzieciństwie. W Studio Artystycznym Syjud polecamy naukę gry na instrumencie od lat 4, 5 i 6 ale to nie jest reguła! można zacząć także wcześniej lub później. W.A.Mozart na klawesynie zaczął grać w wieku 3 lat. Dla najmłodszych ze względu na łatwość uzyskania pierwszych melodii, najlepszym instrumentem będzie fortepian lub keyboard.   Ważnym czynnikiem w kształceniu jest początkowa praca nad ułożeniem rączki na klawiaturze, a następnie praca nad techniką gry poprzez ćwiczenia palców. Z techniką gry na instrumencie łączy się zawsze nastrój, interpretacja, kreatywność, improwizacja. Koordynacja pracy rąk powinna być zrozumiała już dla młodego początkującego pianisty w prosty sposób tak jak np. dla tańczącego, czy grającego po prostu w piłkę.   Ważne jest aby wiedzieć w jaki sposób koordynować pracę naszych mięśni tych silniejszych, nie nadużywać układu mięśniowego oraz  w dobry sposób wykorzystywać go w obrębie aparatu wykonawczego.   Dlatego mamy za zadanie przyswoić sobie najbardziej naturalny i odpowiedni sposób gry na fortepianie.   ... np. nie grac jednym palcem.... nie machać nadgarstkiem podczas gry.... nie opierać ręki pod klawiszami ... itp. ponieważ podczas późniejszych szybkich przebiegów palcowych na klawiaturze moglibyśmy np. nie nadążyć wówczas z naszymi myślami i palcami :)   Oto w skrócie ogólny zarys programowy (częściowo z programów Państwowych Szkół Muzycznych I st: W pierwszym etapie kształcenia po wstępnym zapoznaniu z budowa, ogólnym działaniem instrumentu wykonawczego omówieniu roli aparatu wykonawczego w grze na fortepianie jakim są palce, dłonie, nadgarstki, przedramię, ramię i całe ciało, doskonalimy „wzięcie” dźwięku. Uczymy się grać łącząc dźwięki, uderzając potarto i staccato. Uczymy się nazw solmizacyjnych i literowych. Czytamy nuty w kluczu wiolinowym i basowym, poznajemy metrum oraz wartości nut tj. ćwierćnuty, półnuty, półnuty z kropką, ósemki, całe nuty oraz odpowiednie wartości pauz. Kształcimy biegłość palcową poprzez rozwijanie niezależności obu rak, siły i ruchliwości wszystkich palców. Uwrażliwiamy na dynamikę mezzoforte - piano, oraz próbujemy rozróżniać melodię od akompaniamentu.   Czasami gramy gamy i pasaże. Dzięki gamom i pasażom, rozwijamy poczucie tonalne, utrwalamy tonacje, wyrabiamy sprawność wszystkich palców, wyrównujemy siłę brzmienia poszczególnych palców, uczymy przesuwania ręki po klawiaturze w prawo i w lewo bez zbytecznych wstrząsów i naprężeń, rozwijamy niezależność rąk i palców, oraz wykorzystujemy różne problemy rytmiczne i artykulacyjne. Najpiękniejsze utwory natomiast pozwalają na emocjonalne przeżycia.   W następnych etapach kształcenia w grze na fortepianie, sukcesywnie doskonalimy m.in. umiejętności atakowania i kończenia dźwięku legato, potarto i staccato prawą oraz lewa ręką, a także oburącz w niezależności rąk.   Wprowadzamy połączenia frazowania z lewej do prawej ręki i odwrotnie oraz uwrażliwienie na dźwięk w różnych formach. Doskonalimy umiejętności operowania dynamiką oraz wprowadzamy zagadnienia crescenda i diminuenda. W metrum rozszerzamy wartości do szesnastkowych grup rytmicznych oraz bardziej zróżnicowanych.   W agogice, utrwalamy i uwrażliwiamy tempo powolne i umiarkowane. Powoli staramy się zwiększać siłę i ruchliwość związanych z podkładaniem palców i przekładaniem palców. Rozszerzamy grę z zakresu opanowania gry na czarnych klawiszach oraz poruszamy się w dźwiękach oktawy wielkiej i trzykreślnej.   W następnych etapach kształcenia wprowadzamy ciągłość dwudźwięków w prawej ręce, powoli poszerzamy zakres zagadnień związanych z chromatyką tj. znakami przykluczowymi i przygodnymi. doskonalimy m.in. technikę frazowania i artykulacji w niezależności rąk, uwrażliwienie na siłę dynamiki w różnych stylach muzyki, zróżnicowanie grup rytmicznych w taktach ósemkowych, szesnastkowych, dwudzielnych i trzydzielnych, biegłość palcową obu rąk ze szczególnym naciskiem na usamodzielnienie czwartego i piątego palca oraz polepszenie orientacji poprzez skoki na większe odległości i nietypowe układy dźwięków. W gamach, pasażach i kadencjach, gramy w tonacjach durowych krzyżykowych, sukcesywnie w następnych etapach przechodzimy do innych. Przez cały okres kształcenia dopracowujemy czytanie nut w kluczach wiolinowym i basowym ze stałym zwiększaniem swobody w grze w tonacjach zawierających większą liczbę znaków krzyżykowych   Ważna jest praca nad umiejętnością własnej interpretacji utworów i rozwój inwencji twórczych, które wykształcamy poprzez improwizację i kompozycję. Nacisk kładzie się także na inne formy kształcenia artystycznego, które umieszczone są w programie kształcenia gry na fortepianie tj. emisję głosu i śpiew, teorię muzyki, prace w zespołach oraz występy artystyczne w celu poszerzenia zdobytej wiedzy, spotkań z innymi instrumentalistami czy wokalistami, podzielenia się doświadczeniami, sprawdzenia siebie, wykształcania umiejętności współpracy czy uatrakcyjnienia przygotowanego tematu do realizacji. Zajęcia trwają 60 min lub 30 minut, jeden lub dwa razy w tygodniu indywidualnie lub w parach (z kolegą, koleżanką, rodzicem lub innym opiekunem)

> polecane artykuły: